straatfotografie

Ik twijfel nog waar mijn scriptie over moet gaan; of ik ga door waar ik gestopt ben met mijn Aan tafel foto's; omdat er nog zo veel te onderzoeken valt, omdat er zoveel om eten heen hangt, omdat ik geklets over eten, kleuren, vormen en bereiding leuk vind, omdat ik de wereld vanuit een grote vraag kan fotograferen, maar gemerkt heb dat kleine onderwerpen veel kunnen communiceren wat bij een grote vraag altijd mislukt. ..Omdat ik veel te weten kom over andere mensen door het alleen maar over hun eten te hebben... En ik weet graag veel over andere mensen.


Andere optie is een onderzoek over straatfotografie. Weer mensen maar dan van een afstandje. Passanten. Mensen die altijd langs me heen lopen en onderdeel zijn van die massa, in de stad, op het station, op konninginnendag in de meute. Die massa die ik vaak niet begrijp, en eigenlijk ook weer wel. Straat fotografie is mijn eerste kennismaking met fotografie. Ik heb het al gehad over die "de aanzien van...." boeken; jaarboeken van het nieuws met veel persfotografie erin.. Mijn moeder heeft alle boeken vanaf 1961 tot nu. En dan daarna Ed van der Elsken. Andere straatfotografie, zonder nieuwswaarde, tijdlozer. Soms vond ik zijn boeken ook een soort freakshows, want ik raakte niet uitgekeken op die gezichten. Hij pikte de bijzondere individuen eruit. Ik houd wel van "aandacht voor het individuele" (zie onderste 2 blogteksten.) Ik ben dus pro-straatfotografie. Laat mij die nieuwe mensen, types en ontwikkelingen maar zien. Het is alleen wel jammer dat ik me door alle beelden die ik in de loop van mijn leven al gezien heb nooit meer die verwondering heb gehad, over straatfoto, als bij Ed van der Elsken.


Misschien moet ik van mijn onderzoek een combinatie maken.

Copyright © John Beeching

De Heads van Philip Lorca diCorcia en de straatscènes van Beat Streuli kunnen worden gezien als hedendaagse varianten op de klassieke straatfotografie. Hun foto’s tonen een opvallende leegheid in de gelaatsuitdrukkingen van de anonieme passanten.