Ronddolen en straatfotografie

Een aantal weken geleden heb ik een documentaire gezien over Martine Stig, Nederlands fotografe. Erg inspirerend. Ik bedacht me vanmiddag dat ik haar onderzoek naar Mister Wood ook als interessante straatfotografie kan zien.

Ronddolen volgens Martine Stig:
Al dwalend door een stad, op vakantie misschien of gewoon tijdens het boodschappen doen, kun je Mr. Wood tegenkomen. Hij is een man met een krant, die door het park loopt.
Maar wat zijn dromen zijn, zijn jeugdherinneringen, zijn werk, dat hangt allemaal van het toeval af. Mr. Wood is namelijk een constructie van vormgever Vanessa van Dam en fotografe Martine Stig. In 2004 stampten Stig en Van Dam al twee Mr. Woods uit de grond, een in Bombay en een in Los Angeles.
Het personage van Mr. Wood komt met behulp van een ingewikkeld scenario tot stand. De eerste man die wordt gespot met een krant onder zijn arm, na twaalf uur ’s middags in het bekendste park van een stad, is Mr. Wood. Vervolgens wordt het leven van deze fictieve man aangekleed, door voorbijgangers te vragen naar hun eigen jeugdherinneringen, dromen en verlangens. Die worden dan aan Wood toegekend. Uiteindelijk vormt zich in een tijdsspanne van tien dagen een dossier van een totaal fictief persoon.
Volgens Martine Stig is het project een spannende manier om een stad te leren kennen. ,,We kwamen op het idee door te kijken naar Hollywoodfilms, die altijd volgens een bepaald stramien verlopen. Diezelfde regels hebben wij ook gevolgd: eerst zie je een personage, dan de plek waar hij werkt, zijn familie en vrienden en zo verder.”

Ronddolen volgens Guy Debord:
Onder leiding van Guy Debord voerde de Situationistische Internationale vanaf 1957 een felle strijd tegen de opkomende macht van de media, de consumptiemaatschappij en bestaande artistieke en maatschappelijke normen. Debord is van mening dat de opkomende consumptie- en mediamaatschappij een verwoestend effect op de samenleving heeft. Het leven wordt steeds meer geregeerd door schijn en spektakel. De burger is veranderd in een doelloze consument die bezig is te overleven ipv. te leven.

In de late jaren vijftig en vroege jaren zestig verenigden de Situationisten onder leiding van Debord politiek activisme en speels experiment in de zogenaamde dérives, dagen- of nachtenlange zwerftochten door Parijs, langs braakliggende terreinen, nachtkroegen en Arabische buitenwijken. Het waren omzwervingen die een ander gezicht van de stad openbaarden, chaotisch en onvoorspelbaar. Debord beschrijft de dérive als het lopen in de stad zonder een specifieke bestemming, om zich zo opnieuw over te kunnen geven aan de prikkels van de omgeving en de daarmee gepaard gaande ontmoetingen.

Onder de diverse situationistische praktijken valt het ronddolen te omschrijven als
een techniek om vluchtig wisselende omgevingen te doorkruisen. Wanneer een of meerdere personen zich aan het ronddolen wijden, zien zij voor kortere of langere tijd af van hun normale verplaatsings- of handelingsmotieven, van hun eigen relaties, werk en vrije tijdsbesteding, om zich over te geven aan de prikkels van de omgeving en de daarmee
gepaard gaande ontmoetingen.