Op mijn 16e verjaardag kreeg ik het boek Eye love you, foto's van Ed van der Elsken, van een middenbare school-vriend. Ik kreeg het van Harm van de Kamp. Wij hadden niets met fotoboeken. Dacht ik. Wij hadden iets met muziek en met oude spullen. Ik was degene in ons gezin die ook nog iets met tekenen had. Maar een fotoboek als verjaardagscadeautje, dat begreep ik niet echt. Ik verdacht Harm ervan dat hij het, vlak voor zijn bezoek, bij zijn ouders uit de kast had gepakt. Ik had bij de ouders van Harm wel eens vaker rare fotoboeken gezien. Zo hadden zij ook een fotoboek over menselijke fysieke mankementen. Portretten van mensen met 3 oren, 12 tenen, 3 tepels en de rest ga ik je niet vertellen maar je kon het helemaal rond een boomstronk leggen.
Maar goed, eye love you verkocht zichzelf al door de foto op de kaft. Je vraagt je toch af welke foto's er dan aan de binnenkant staan. Ik heb het boek steeds weer bekeken tot ik het op mijn 26e uitleende, geen idee aan wie, maar ik heb het nooit teruggekregen.
Van dit boek heb ik echt gesmuld. Deze foto's waren anders dan de foto's uit bijvoorbeeld "het aanzien van..." Die ik ook keer op keer door kon lezen als het een dag regende, of foto's en beeldmateriaal in encyclopedieen.. Die vond ik ook altijd leuk. Eye love you maakte een soort nieuwe onbekende wereld open, een niet perfecte wereld, die heel erg oke leek, want de vrouw op de kaft heeft geen borsten en als zestien jarige begreep ik niet dat die vrouw zich niet schaamde. Als ik haar was had ik, toen, allang een wijdvallende blouse aangetrokken. Maar dat had ze niet en ze lachte er zonder schaamte bij. Haar man/vriend lachte ook, dus ondanks haar platte borsten vond hij haar leuk. Hij vindt haar leuk? Met die borsten? Ik begreep er helemaal niets van. Maar in dit boek konden allerlei dingen die bij ons niet konden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten