besluit om haar echte christelijke barmhartigheid te tonen door het klooster open te stellen voor de plaatselijke kreupelen en bedelaars. Zij beantwoorden echter niet aan de waardigheid die zij verwacht.
Ik heb Viridiana eergisteren gekeken. Eigenlijk een heel erg aandoenlijke film over een jonge non "Viridiana". Ze komt door omstandigheden op het landhuis van haar oom terecht. Ondanks pogingen van de oom om haar hart te winnen wil Viridiana niets van enige liefde weten. Zij wil, wanneer het weer kan, terug naar het klooster. De oom overlijdt en de bastaardzoon van de oom komt in het huis te wonen. Zolang het nodig is helpt Veridiana mee in het landhuis. Ze neemt de plaatselijke armoedzaaiers, kreupele, bedelaars en zieken aan om op het grondgebied te werken en verzorgt en voedt deze mensen met barmhartigheid. Tot het moment dat Veridiana, de neef, de hulp en haar dochter voor twee dagen naar de grote stad moeten. Tijdens hun afwezigheid richten de bedelaars een enorm feestmaal aan. Het wordt een enorme schrans- en zuipartij. Al het dure servies, dure wijn, tafelkleden etc. gaat eraan. De bedelaars zijn straalbezopen en gaan over alle grenzen heen. Als Veridiana en de neef eerder thuiskomen dan verwacht is het feest bijna op zijn einde. Een aantal van de armoedzaaiers vluchten. Twee van de sloebers, echter, overmeesteren de neef en proberen zich te vergrijpen aan Veridiana... Daar gaat je illusie... Gelukkig weet de neef, de sloebers tegen te houden en komt de politie net op tijd. In de eindscene schuift Veridiana, dit keer met losse haren, bij de neef aan tafel voor een potje kaarten. De barmhartigheid heeft het niet gewonnen.. mensen zijn niet goed en zullen het ook nooit worden. The End
Ergens in de film inderdaad een scene die eruit ziet als het laatste avondmaal van Leonardo da vinci. De armoedzaaiers achter de enorme tafel met al dat eten, in de zelfde opstelling zoals we hem kennen. Een van de 'gasten' maakt er een foto van.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten