Sinds een paar weken heb ik een groot boek van Martin Parr thuis liggen. Ik herinner me Parr van het fotograferen van hoedjes en kruinen. De link met eten had ik niet gelegd, die was ik vergeten. Het boek begint met sfeervolle zwart wit foto's van het land en de mensen in Yorkshire. Zwart wit foto's worden verderop in het boek kleurenfoto's. Vriendelijke foto's worden door kleur en onderwerp verderop rauw. Yorkshire wordt verruild voor foto's uit heel Engeland en later foto's uit de hele wereld.
Parr fotografeert, vanaf het moment dat hij overstapt op kleurenfoto's, wat hij vies en lelijk vind, komisch en aandoenlijk, of misschien waar hij zich over verbaast en op neer kijkt. Hij fotografeert, en dat vind ik het meest opvallende, wat ik herken uit mijn eigen cultuur en mijn eigen omgeving, als ik 's middags op de trein wacht of als ik in de binnenstad loop. Het zijn de fragmenten die me bijvoorbeeld opvallen tijdens de Tilburgse kermis of ons lokale proevenement. Eigenlijk walg ik van al die etende mensen op straat en vraag ik me af waarom ik daar zo vaak mee geconfronteerd moet worden. Eigenlijk ontkom je er als mens niet meer aan om een ander, een vreemde te zien eten. Als je uit je huis moet, voor de een of andere reden, kom je etende mensen tegen. Wat er in het voedsel zit doet er niet of nauwelijks nog toe, wie het gemaakt heeft doet er ook weinig toe hoewel een merkje kan schelen. Wie er tegenover je zit in de trein terwijl jij je paninni eet doet er niet toe. Dat het eten niet aan een tafel gebeurt, met wat tijd om je eten te proeven lijkt ook niet belangrijk. Het maakt me allemaal een beetje moedeloos.
"Parr has recorded a myriad of social ills, the loosening of community ties, the mass embrace of consumerism, the manic pursuit of leisure and global tourism, the vanity fair of the English middle class. "
Maar ook ik heb social ills… Ook ik heb een aantal keren vakantie gevierd op een vakantiepark, want dat is zo handig als je kinderen hebt. Ook ik ga naar attractieparken waar ik broodjes worst, koffie en ijsjes koop en ja,ik ga met een winkelwagen vol boodschappen en jengelende kinderen door een supermarkt. Ik ga ook wel eens naar een zwemparadijs en sinds kort eet ik ook broodjes op het perron. Niet omdat ik dat leuk vind. Omdat het moet; omdat ik later thuis kom dan voorheen. Ik ben een tijd geleden tot een bouring couple gaan behoren. De rest ging vanzelf.
Wat wordt dan niet gefotografeerd door Parr? Kamperende natuurfreaks met een tweepittertje? Bergbeklimmers? Man en vrouw gezellig op de bank met een biologisch wijntje?
"Ordinary British people began to demand higher standards in catering, and realized that eating out could be an affordable, relatively classless part of everyday life. Photographing there, Parr learnt some important cultural and photographic lessons. He learned that people in restaurants have a certain vulnerability. They are choosing, waiting, expecting. They are preforming a private function in a public space. Throughout his photographic career, Parr has returned to the portrayal of the British eating in public, creating a comedy of manners and social exposure. From the finger food at a conservative party fête, to the consumption of fast food on the move (...). He has become fascinated by the preparation and consumption of food. He has sensed and exploited the Britsh uneasiness with food (..)."
"He has made a comedy about the food we eat, the clothes we wear, the places we go. (...) He is always watching, taking in the detail, wandering around places where no one knows him."
Echt een geweldig boek met foto's van Martin Parr .Een enorm boek. Het toont een overzicht van alle series gefotografeerd tot 2001 door Martin Parr. Teksten zijn geschreven door Val Williams. Het boek is een uitgave van Phaidon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten