Ik woon samen met mijn twee kinderen. Voor de geboorte van mijn oudste dochter had ik mijn buurvrouw vaak 's middags aan tafel zien zitten met haar dochtertje. Altijd, rond het middaguur zaten die twee, in mijn ogen heel gezellig aan tafel, een boterhammetje te eten. Dat wil ik ook dacht ik en dat heb ik ook altijd, erg consequent gedaan. Eten doen wij aan tafel. Tot grote frustratie van mijn kinderen overigens want zij hangen liever voor de televisie met het bord op schoot. Toch geloof ik nog steeds heilig in dat samen eten. Gisteren hadden we het nog over hoe alle mannetjes- en alle vrouwtjes dieren heten, vanmorgen over hoe de zon opkomt. Met mijn handen als vuisten heb ik laten zien hoe de aarde om de zon draait. Een week geleden had mijn oudste vragen over Anne Frank. Leg maar eens uit wat het jodendom betekent, dan moet je al die andere religies ook uit gaan leggen. En wie is Hitler eigenlijk? Wie heeft er dan geklikt en gezorgd dat Anne Frank gevangen werd genomen? Zelf heb ik het meeste geleerd aan tafel. Het sociale beleid van onze regering werd besproken, nieuws, achtergronden, familieroddels en discussies over of ik nu wel, of niet, mijn kamer netjes had opgeruimd.
Soms hebben we het met zijn drieen over ons nieuwe huis, waar het staat, wat ze graag in hun kamer willen, welke kleur die kamer moet worden en meer van die dingen. En ze mogen pas van tafel als we alle drie klaar zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten