Een pagina verder vind ik een foto van Brassaï. In de tekst wordt over de foto geschreven. "Een picknick dient per definitie een zorgeloze aangelegenheid te zijn. Al bereik je dat maar door het op het zachte mos consumeren van een hard gekookt ei, dan is dat al plezierig genoeg. Op de foto zie je een man die, zichtbaar tot eigen tevredenheid, met zijn achterste op moeder Aarde zit. Hij houdt een ei vast en met duim en wijsvinger van de andere hand strooit hij daar wat zout op. Hoe eenvoudig ook in zijn samenstelling, dat is de essentie van picknicken."
Weer een bladzijde verder kom ik toch wel bij de meest interessante foto. Het is een foto gemaakt door Lee Miller van een lunch met haar vrienden in 1937. Op de foto kun je zien dat het warm is en dat de flessen wijn en glazen leeg zijn.
In de tekst verwijst de schrijver van het artikel naar de tekst 'Le corps a corps culinair'. Echt een prachtig stukje tekst over hoe belangrijk het is om je onedele delen onder de tafel te houden.
"De grens tussen hoog en laag is het middenrif. Hier is sprake van een anatomische opdeling van de ziel. De tafel waaraan gegeten wordt, die de maaltijd vergemakkelijkt maar ook aan regels bindt, verwijst symbolisch naar deze lichamelijke afbakening. Met de voor spijsvertering en voortplanting noodzakelijke 'lagere'organen buiten gezichtbereik kan er boven tafel een hoger ofwel zakelijker contact plaatsvinden. Waar de tafel is verbannen, of eigenlijk naar een lager niveau teruggebracht, zodat buik en billen op dezelfde wijze zichtbaar zijn als de mond en volledig aan het feest kunnen deelnemen. op die manier wint de maaltijd aan erotische spanning en verhevigt mogelijke gedachten aan liefde. Want de tafel komt op die manier dichter in de buurt van het bed.. Niets beschermt het bovenlichaam meer tegen de lagere impulsen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten