structuralisme

Het structuralisme is een theoretische benaderingswijze binnen de sociale wetenschappen met als uitgangspunt dat niet direct waarneembare structuren ten grondslag liggen aan sociale verschijnselen. Deze structuren zijn verzamelingen van de relaties tussen de elementen waaruit de sociale werkelijkheid is opgebouwd.

De etnoloog Claude Lévi-Strauss ontleent de structuralistische benadering aan Roman Jakobson en past deze toe op de analyse van familierelaties, mythen en riten. Lévi-Strauss ontleedt de mythes van verschillende volkeren in mythèmes, impliciete atomaire eenheden van het mythisch denken die slechts in relatie tot elkaar betekenis krijgen.

Waarom nu structuralisme?
Ik heb het zelf leren kennen in 1996, in een les aan de academie in Arnhem. Ik herkende iets in die filosofie. In die tijd interpreteerde ik de filosofie ongeveer zo;

Als er iets goed mis is in de samenleving (macroniveau) komt het ook al voor in een gezin (microniveau). In alle lagen kom je hetzelfde 'principe'tegen van hetgeen dat niet goed zit. Alles heeft direct verband. Het is daarom niet nodig om een grootschalig onderzoek te doen in de samenleving. Hetgeen je onderzoekt, kun je, met dezelfde antwoorden, onderzoeken in bijvoorbeeld een gezin.