Preformance

De afgelopen weken heb ik veel informatie gehaald uit het tijdschrift Kunstforum over Essen und Trincken. Ergens in het midden van de dikke pil staat ook een interview met de Duitse kunstenaar Herman nitsch. Puur op basis van de foto's die bij zijn interview geplaatst zijn, verwees ik het artikle naar de categorie "niet bruikbaar". De foto's roepen een enorme aversie op. De tekst zal ook wel niets zijn, dacht ik. Tot ik bij het opnieuw doorbladeren van het boek met 'mijn ogen over een uitspraak val'.. En dan moet je verder lezen.. Zo'n zinnetje is dan de tricker. In het zinnetje stond, vrij vertaald; "Ritualisering is een esthetisering die helpt om een vorm van kunst op het gehele leven over te dragen. Het is eigenlijk een vorm van spelen."
Nou fascineren rituelen me enorm en met name de plaats die ze bij een maaltijd in kunnen nemen. Sterker nog, ik persoonlijk mis rituelen in de dagelijkse omgang met eten. Wij hebben wel rituelen, maar eigenlijk zijn het gewoontes, omdat ze niets met de waarde van het voedsel te maken heben, maar puur met datgenen wat voor ons, in alle drukte, gemakkelijk is.

Niet dat Herman Nitsch een gelovig man is. Hij gelooft niet in een God. Hij gelooft enkel en alleen in het leven. Via zijn preformaces of 'actionen' streeft hij naar 'een intensivering van het leven, want het leven op zich is waar het om gaat'. Nitsch gebruikt rituelen om het leven te vieren.

Het begrip preformances ken ik uit mijn vorige studie. Ergens ben ik eens begonnen met een onderzoek naar Marinna en Ulay, Jurgen Klauke en de meest leuke Matthew Barney (tegenwoordig noemt hij zich een mediakunstenaar, toen heette hij gewoon preformance-artist). Het heeft me best wel wat moeite gekost om als beginnend student te snappen wat men met het begrip 'preformance' bedoelde, of om te begrijpen wat de kunstenaars er nu mee wilde zeggen.. En waarom dit dan niet in een beeldhouwwerk of in een schilderij verteld kon worden? Was het niet ongeveer hetzelfde als theater maar dan voor gesjeesden? Ik vond preformancekunstenaars een stelletje gekken bij elkaar. Het overigens fascineerde wel.

Woensdagmiddag heb ik een van de foto's van Herman Nitsch, foto's van zijn 'action'
aan een vriendin van me laten zien. "Gatverdamme" roept Marjolijn en duikt dieper in het tijdschrift. Hoe leg ik haar uit wat een preformance is? Wat die mensen willen vertellen en dat deze kunstenaars niet gek zijn en zichzelf enorm serieus nemen?