familiefoto

In 1990 ben ik op kamers gegaan. Ik was 20. Na een paar maanden vroeg ik aan mijn moeder of ze niet een foto had waar wij met zijn vieren opstonden. Ik wilde graag een familiefoto in mijn studentenkamer. Mijn vader, moeder en mijn broer moesten erop staan, en als het even kon ik ook. Op een zondagmiddag heb ik al onze familie-albums doorgespit. De eerste gezinsfoto die ik tegen kom, blijkt uit 1978. Hij is gemaakt voor mijn eerste communie. De pastoor wilde een gezinsfoto. Mijn aardappelschillende oma kreeg een pocketcameraatje in haar hand geduwd en maakte een foto. Mijn vader, moeder, broer en ik vallen nog net niet van de foto af. Het is een beetje een portret van een behangetje geworden met vier mensen onder in de hoek.
Ik vond dat deze foto toch te lang geleden was gemaakt om in mijn studentenkamer te hangen en zocht verder, m.n. in onze vakantiefoto's.

We hebben albums vol blauwe zee, portretten in zomerkleding, natuurschoon en straatbeelden. Ook onze zelfgebouwde blauwe camperbus is vaak gefotografeerd. Uiteindelijk vind ik nog één foto waar mijn vader, moeder en broer samen opstaan. Ik heb de foto zelf gemaakt tijdens een vakantie in Joegoslavie. Ze eten buiten, in een steegje, een pizza op het terras. Mijn broer zit met zijn rug naar me toe. Mijn vader steekt net op dat moment een stuk pizza in zijn mond.
Klik.
Ik besluit dat dit mijn familiefoto dan maar moet worden en trek hem uit het album.
"Mam, deze wordt het."
"Laat eens kijken..."
"Nou, Maris.. moet dat nou...kun je geen andere foto zoeken...Aah nee... Hè jesses."

Ik begrijp niet waar ze het over heeft. Ze staan er toch allemaal op.