Afgelopen zaterdag ben ik een Amsterdamse kookboekenwinkel binnengelopen. Drie muren vol kookboeken. De winkel heet; "de kookboekhandel." In het midden van de winkel een enorme tafel met de mooist vormgegeven boeken. O.a. het allernieuwste boek van kookgoeroe Jamie Oliver. Het boek is echt een plaatje, alleen nog niet vertaald in het Nederlands. Ik schuif van boek naar boek en blader zo een uur lang de hele winkel door. Ik ontdek dat er speciale kookboekuitgevers zijn zoals; Terra, Inmerc, Veltman en Miller books. Aan de verkoopster vraag ik of ze me kan vertellen of er een tendens is in de 'kookboekenfotografie'. De verkoopster komt, ondanks de drukte in haar winkel, enthousiast met het ene na het andere boek aandragen. Sommigen komen uit de winkel, anderen achter uit een verstopt kastje. Ze heeft het over 'Jonah Freud', 'Tony le Duc' en 'Homarus'. Ook heeft ze het over het boek 'La pizza' een Italiaanse uitgave met grote korrelige zwart/wit- en kleurenfoto's van Ewa Maria Runquist, een Zweedse fotografe. Het boek is nauwelijks nog te krijgen. De verkoopster gaat het afstapje weer af en haalt voor mij het boek 'La Pizza' uit het verstopte kastje. Het boek, groter dan A4, valt open tussen de foto's van etende mensen. Grote portretten van mensen met eten in hun mond. Geen vieze foto's, geen onterende foto's, maar mooie foto's.
Bladerend door onze familiealbums zie ik heel veel "eetfoto's".. Vooral op de achtergrond van onze familiefoto's eten steeds veel mensen, maar mijn familie eet dan weer minder mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten